Stefano Marchetta

Lucecappèlle

pe’ mare e pe’ tèrre

pe tìtte le casarèlle.

Lùciuènde calle calle

sètte carròzze e sètte cavàlle,

sètte cavàlle de lu Ruà.

Lùciuènde lùcende apprèsse a mmà,

lùciuènde, lùcende apprèsse a mmà.

Mmezze la jèrve e sàpre le fràtte,

vàde ‘na cose ca và uatte, uatte,

porte li fiasche e vène nin è,

pòrte li còrne e vòve nin è,

‘nghi la cipàlle e la trosamarè ce sculàme

‘na bbèlle bbuttè di vène.

Bbianghe so’ e nàre me fàcce,

càsche ‘ndèrre e nin mme squàcchie,

m’areccòje ‘nghe ggendelàzze,

m’arepòrte a le mèje palàzze.

Taccé e setàcce,

štu féije che me ne fàcce,

le jètte da la fenèštre l’ariccòije lu monnapiàzze,

le màtte mèzze a la piàzze,

le vàde la ggènde che pàsse,

le vàde la màmme sò,

le vàde lu puàdre sò,

ecchèle, ecchèle, lu fèije mè!

(Solleticando il pancino del bambino).

Dal mignolo continuando fino al pollice:

Lu dutuìcce,

lu duàte de la nèlle,

lu duàte di lu detàle,

lu leccà murtàle,

lu detòzze squacciá pidùcchie!

Dumuàne è fèštè,

la pìupe a la fenèštre,

lu sàrge a bballà e

la hàtte a cuciunè.

Zùmbe Zumbètte, lu sgambàtte,

mi ràmbue la còcce e me štìnghe zètte…

Trà di qua e trà di llà pàsce frètte e bbaccalà.

Chiòve e ci štà lu sàule,

la Madònne còije ‘nu fiàure,

le còije pe’ Ggisì e dumuàne

nne chiòve cchì.

(Augurare ai neonati di parlare, camminare bene e di avere la lingua sciolta)

Sànde Necòle… ‘na bbèlla paròle!

San Tumuàsse… ‘nu bbuèlle passe!

Sànde Spidète… ‘na lànghe spillète!

Còcce pelàte,

de trènda capèlle,

tìtte la nòtte

ci cànde lu hrèlle,

e lu hrèlle c’à candàte,

bbòna nòtte a  còcce pelàte!